Pre-Nationals

Ja, niet alle races kunnen goed gaan. Pre-Nationals in Terre Haute, Indiana, ging niet goed. Maar goed, er waren genoeg leuke dingen om de race heen en het was een goede wake-up call voor Conference en Regionals!

Deze week had ik Fall Break. Helaas geen Nederlands bezoek dit keer, maar het was toch wel gezellig want veel jongens en meiden uit de cross country teams bleven op de campus.

Donderdag vertrokken we. Ons reisschema was – voor Nederlandse begrippen – redelijk ‘insane’ . Ik weet nog wel dat ik 3 uur rijden naar Limburg of Belgie voor een wedstrijd al gestoord vond in Nederland. Nou, om in Terre Haute te komen moesten we het volgende doen: donderdag om 11 uur vertrek universiteit naar het vliegveld – 4 uur vliegen naar Chicago – 2 uur lay-over – 1 uur vliegen naar Indianapolis. Daar kwamen we, omdat het 3 uur later is, pas om 12 uur aan dus toen zijn we naar een hotel in de buurt gereden en gelijk ons bed in gedoken. Op vrijdag moesten we vervolgens nog 1,5 uur rijden naar Terre Haute. Nee, ik zal nooit meer klagen over 3 uur durende autoritten!!

Vrijdagmiddag hebben we het parcours verkend. Erg apart, de eerste 800m lang waren rechtdoor en ook de laatste 400m waren rechtdoor, dus je kon de finishlijn al lang van te voren zien liggen. Er waren geen steile heuvels in het parcours maar wel een lange, langzaam oplopende stukken. Ian waarschuwde dat het een erg zwaar parcours was en mij leek het wel mee te vallen. Nou, daar dacht ik zaterdag anders over...

Hoe teamgenootjes van mij dit hun favoriete parcours kunnen noemen, ‘stukken beter dan het parcours van BYU (de eerste race van dit seizoen)’, ik zie het echt niet. Hoewel ik toch behoorlijk hard startte lag ik na 1 km (die ik in 3:14 doorkwam) al ehm... 100ste? De eerste helft voelde goed, maar de 2e helft toen de langere stukken omhoog kwamen werd ik door het halve veld ingehaald. Ik finishte.. 193e. HONDERDDRIEENNEGENTIGSTE jawel. Nou ja, het enige wat ik verder wil zeggen over deze race is dat ik mezelf beloofd heb nooit, nooit meer op een 193e plek te finishen (oke, de enige uitzondering maak ik voor als ik het ooit tot Nationals weet te schoppen). Want ik kan je vertellen, daar wordt je niet vrolijk van.

Maar goed, zoals ik al zei waren er ook genoeg leuke dingen! Zoals dat ik met Marit, mijn Nederlandse teamgenootje, op de kamer sliep en werkelijkwaar van donderdag tot er met zondag elke keer vrolijk Engels tegen haar begon te praten waarop Marit elke keer netjes antwoordde dat ik gewoon in het Nederlands tegen haar kon praten op de kamer. Erg grappig, vooral omdat zij er helemaal geen enkele moeite mee had om naar het Nederlands te switchen.

Ook grappig was dat vrijdag in het restaurant de waitress een hele heisa maakte over mijn ‘amazing accent’ toen ze mijn bestelling opnam. Maar Laura, die haast een nog erger Duits accent heeft, zat naast me en durfde natuurlijk geen woord meer te zeggen toen de vrouw haar bestelling kwam opnemen!!

Wat ik verder van Indiana vond? Laten we zeggen dat er vooral heel, heel veel kerken zijn. Ongelovelijk zeg, op elke hoek van de straat was er wel eentje te vinden. Ik ben wel eens in leukere en mooiere staten geweest. Tot nu toe kan ik rustig zeggen dat ik geen staat zo mooi vind als Oregon!

What’s left? Over 2 weken lopen we de conference-meet, een erg belangrijke race waar we vorig jaar als 2e finishten. 2 weken later lopen we Regionals, een nog belangrijkere race waarin je je kunt kwalificeren voor Nationals (iets wat heel, heel, heel, heel moeilijk is, maar er is een ienieminiekansje als we genoeg ‘nationally ranked teams’ verslaan, maar dat wordt een iets te technisch verhaal). Oftewel, ik heb een erg gave maand voor de boeg!

Ook omdat er wat leuke Amerikaanse feesten voor de deur staan. Zo is het bijna Halloween, wat hier uitbundig gevierd wordt. Op mijn hardlooproutes kom ik steeds meer bloedige handen, zwarte katten en grafstenen tegen... En verder zit iedereen zo langzamerhand aan de pumpkin spiced latte, pumpkin icecream, pumpkin pie, pumpkin soup en nog veel gekkere dingen. Op dit moment hebben we een leuke teamdiscussie, want de zaterdag na Halloween hebben we een grote Halloweenparty en als team willen we weer een teamoutfit hebben. Maar ja, stel je even voor dat 25 meiden allemaal een bepaald geniaal idee voor een teamoutfit hebben en samen tot een beslissing moeten komen.. Juist ja. Volgende keer – als we tegen die tijd eindelijk een keuze hebben gemaakt – zal ik wel laten weten of we als Candy, Cops & Robbers & Criminals, Vegetables, of toch Sexy Sesame Street zijn gegaan (ja ja en wat foto’s bijvoegen; beloofd!). Daarna is het alweer bijna Thanksgiving, wat ik dit jaar samen met Tori bij mijn kamergenootje Anna ga vieren!
Ondertussen heb ik al verschillende mensen uit moeten leggen wat Sinterklaas is. Sommige Amerikanen weten hier namelijk wel iets vanaf, maar helaas hebben ze niet altijd helemaal het goede beeld, mede dankzij dit filmpje:
https://www.youtube.com/watch?feature=player_embedded&v=NYdpte1W0vk

Vanaf 3:50 een broodnodige Amerikaanse bijdrage aan de in mijn ogen compleet gestoorde Zwarte Pieten discussie. Zwarte Pieten zijn zwart omdat ze door alle schoorstenen moeten om onze pakjes te bezorgen, is dat zo ingewikkeld? Maar goed, als je niets te doen hebt is het redelijk hilarisch om naar te luisteren.

Ik kreeg ook het bericht dat mijn lieve familie voor mij Sinterklaas pas gaat vieren op 15 december, dus zodra ik thuiskom kan ik gelijk aan de peper- en kruidnoten! Genoeg leuke dingen om naar uit te kijken dus, zowel op sportief- als sociaal gebied!