Babysteps 2

Ik kan dit verslag dezelfde titel geven als het vorige; weer eindigde ik mijn race met een pr, maar weer was dit zo'n miniscuul pr dat ik er eigenlijk niet erg tevreden mee ben, omdat ik weet dat er zo veel meer inzit. Gelukkig is het seizoen nog lang!

Afgelopen vrijdag was een bijzondere dag, want ik was jarig en mocht mijn verjaardag vieren met het lopen van een 1500 meter in Stanford. Eerst zou ik niet naar Stanford gaan, omdat het vooral voor de niet-5km lopers bedoeld was. Maar 2 weken geleden hoorde ik ineens dat Ian me toch ingeschreven had, en dat ik met mijn schramele 4.33 zelfs geaccepteerd was. Dat betekende dat de plannen omgegooid werden en ik naar Stanford mocht!

Donderdag vertrokken we met een groep van ongeveer 15 atleten, jongens en meiden. Na de 1,5 uur durende vlucht liepen we los op de Stanford campus. Dit is een van de meest prestigieuze universiteiten in Amerika. Ik wil niet eens weten wat je per semester moet betalen om hier te kunnen studeren, maar ze hebben dan ook wel echt een prachtige campus. De sportfaciliteiten zijn enorm.

De volgende dag werd ik wakker met allemaal leuke en lieve berichtjes uit Nederland. Om 10 uur gingen we naar de baan, waar ik eerst Merel een geweldige 16:30 op de 5km zag lopen. Geeft me genoeg inspiratie voor Mt. Sac over 2 weken, waar ik ga proberen de 5km Regional Qualifier te lopen.
Daarna zaten Julia en ik nog een uurtje te koukleumen. Het was een dag van regen en wolken, en ik was zo slim geweest om niet eens mijn regenjas in te pakken voor deze trip, want ik had nog die heerlijke zonnige San Francisco week van Spring Break in mijn hoofd! Maar ja, ook in Californie regent het wel eens... Gelukkig werd het net voor onze warming-up weer droog. In de callroom zag ik Jip en haar trainer Johan ineens, wat heel erg leuk was. Nederlandse aanmoedigingen! Jip zou die avond een geweldige 32:11 lopen, en het was erg leuk om haar hier in Amerika te kunnen zien en aanmoedigen.

Mijn race... Het probleem met zulke grote wedstrijden met maar liefst 8 1500m heats, is dat als je niet zo'n scherp pr hebt, je in een serie komt met niet zo'n snelle meiden. Ik kon na de start na 200m de 2e/3e positie in de binnenbaan innemen. Op zich een goede positie, maar niet als het tempo na de eerste ronde enorm zakt. Dan komt iedereen namelijk van achter langs jouw gelopen, en is het vanuit de binnenbaan heel moeilijk om je naar buiten en terug naar de kop te vechten. Ik had het gevoel dat ik compleet ingesloten zat, wat erg frustrerend was want ik liep vreselijk gemakkelijk en het voelde vreselijk sloom. Met nog 500m te gaan kwam er eindelijk een gaatje, en ging ik ervoor. De tijd die we verloren hadden kon ik niet meer goed maken, maar met een laatste ronde in 68 kon ik toch nog net een pr lopen.

Mijn trainer zal wel gek zijn geworden van me na de race. Ik had nog veelsteveel energie. Maar uiteindelijk heb ik natuurlijk wel heel veel geleerd van deze race. Ik weet dat ik me vorige keer niet meer in deze positie ga manoevreren. Ik weet zeker, zeker dat ik dik onder de 430 kan lopen, dus dat zal ik volgende keer laten zien.

Die avond zagen we nog een aantal prachtige 10km's. Mijn teamgenootje Sanna liep 34:20, en 2 van de jongens liepen allebei 28:42. Dat zijn nogal tijden! Lorea liep op zaterdag nog 2:10 op de 800m, en dat betekende dat alle 8 meiden in ons team een pr liepen. Een geslaagde trip dus!

Volgende week donderdag vertrek ik naar Mount Sac. De top-48 van de regio mag naar Regionals eind mei, en daarvoor is waarschijnlijk een hele lage 16:30 of zelfs harder nodig. Ik ben beter in vorm dan ooit en heb zin om een mooie race te laten zien!