5000m limiet EJK!

Ik heb een hele lange tijd niets van me laten horen, omdat ik, nadat ik in Mount Sac de limiet op 2 seconden miste, vrij weinig zin had om daar een verhaal over te schrijven! Hoewel mijn 16.56 op zich best prima was, kreeg ik hier toch een behoorlijke klap van: minder dan 2 seconden van de limiet... Had ik die laatste ronde niet... Dat is geloof ik ook de enige keer geweest dit semester dat ik wel heel erg graag mijn paps en mams in de buurt had willen hebben.
Een week later had ik een verschrikkelijke 1500m. Achteraf had ik deze wedstrijd nooit moeten lopen: mentaal was ik er helemaal niet klaar voor, ik kon me totaal niet opladen voor de race. Ook mijn benen voelde totaal niet goed aan. Een week later had ik weer een 1500m, die voelde in ieder geval wel weer een stuk beter, al was de tijd niet om naar huis te schrijven. En gisteren liep ik dus bij de Conference - de belangrijkste wedstrijd van het seizoen - 16.51.58, onder de limiet van 16.55! Deze wedstrijd was op de baan waar ik eerder in het seizoen mijn 1500m pr liep, dus dat gaf alvast vertrouwen! Gelukkig liepen we pas om half 9 en was het niet meer de 30 graden die het overdag was. Ik had - zoals eigenlijk bij al mijn wedstrijden hier - weer een mooie serie: je hoeft je hier geen zorgen te maken om een gebrek aan tegenstand! Mijn start was sterk en de eerste km ging iets onder de beoogde 3.20. Mijn teamgenootje Tori schreeuwde steeds de rondetijden door, wat heel erg fijn was want er stond geen klok bij de finish. Ik hoorde veel rondjes 81', maar na 3km (in 10.03) werden dat 83ers. Waar ik het in Mount Sac voor de 3km al zwaar kreeg, en al gauw alleen naar de oplopende rondetijden ging kijken, kon ik dit keer lekker blijven racen en meisjes inhalen, hoewel mijn rondetijden dus wel omhoog gingen. De enerlaatste ronde ging in 81', en ik zag dat ik het toch wel weer spannend had laten worden en iets van 80' nodig had voor de laatste ronde. Het ging me toch niet weer gebeuren... Bij de laatste 200m schreeuwde Ian dat ik een 40'' nodig had, ik gaf alles en gelukkig was het dit keer wel genoeg! Heel gaaf om de limiet nu ook daadwerkelijk te hebben. Hoewel de tijd niet eens zo veel beter is dan in Mount Sac, voelde ik me veel sterker in deze race, kon ik lekker tegen mijn concurrenten rennen in plaats van tegen de klok, en was het niet zo'n martelgang op het eind. Ja, zo'n 5000m is toch best wel leuk!

Hoewel ik me in andere jaren met deze tijd meestal ook wel voor Regionals zou hebben gekwalificeerd, is er dit jaar zo hard gelopen dat zelfs mijn teamgenootjes met tijden onder de 16.40min nog niet zeker zijn. Om eerlijk te zijn vind ik dat geen mega ramp, want de Regionals zijn in Austin en daar schijnt het verschrikkelijk warm en vochtig te zijn, rampzalige omstandigheden voor een 5km. Ik blijf hier wel nog 2 weken, omdat mijn vliegticket staat voor na Regionals. Omdat ik helemaal geen school meer heb en ook geen andere activiteiten, ga ik deze 2 weken lekker volledig besteden aan hardlopen, core-stability, lenigheid, rust, herstel en al die kleine dingen waar je in een normale schoolweek geen tijd voor hebt. Heerlijk!

O ja, voor de mensen die benieuwd zijn wat Femke en ik de tweede week uitgespookt hebben, nou dat was heel wat! Elke dag was volgepropt met leuke dingen. Zaterdag zijn we downtown in geweest. Eerst naar de Saturday Market, daarna geshopt en nog naar Powell's, de megabookstore, geweest. Zondag gingen we naar Multnomah Falls. Daar was ik al met paps en mams geweest maar dit keer hebben we er een prachtige hike gemaakt. Gelukkig deden we dit vroeg in de week, want de spierpijn was 2 dagen later nog aanwezig! Maandag hebben we na de ochtendtraining een baseballwedstrijd gezien en dinsdag zijn we naar de Japanese Garden geweest. Woensdag zijn we op de fiets naar een strand geweest en donderdag hebben we de hele dag in de outletstores gebivakkeerd! Vrijdag wilde ik mijn benen wat rust geven voor de wedstrijd en hadden we ook werkelijk alles gedaan wat we maar konden verzinnen, dus dat werd een relax-dag, waarbij we 's avonds lekker uit eten zijn gegaan bij de Thai. Elke dag werd er natuurlijk ook gelopen (dat ging er behoorlijk creatief aan toe, bv ik 60' en Femke 4x10', waarbij ik terug kwam om haar op te pikken): Femke is nu waarschijnlijk in de vorm van haar leven! 's Avonds hadden we heerlijke filmavondjes met mijn teammaatjes. Geweldige week dus, die voor mij, nadat ik gisteen eerst Femke weer op de bus richting vliegveld had gezet, dus ook geweldig eindigde met de limiet!