De langste donderdag van mijn leven

Na een prachtige laatste week thuis waarin ik veel familie en vrienden heb bezocht, gingen we donderdagochtend richting Schiphol. Na 11 uur kwam ik aan in Chicago, waar ik door 'Immigrations' moest. Daar stond een rij van anderhalf uur, maar ach, ik hoefde mijn volgende vliegtuig toch pas vijf uur later te hebben. Toen ik eindelijk door de rij heen was, was het een kwestie van een formuliertje invullen. Vervolgens werd dat formulier aan mijn paspoort vastgemaakt, werden mijn vingerafdruklken genomen en kreeg ik een paar leuke stempels. Daarna heb ik mijn tas van de bagageband gehaald en 100m verder weer op een andere band gedropt (en maar gehoopt dat die in het goede vliegtuig terecht zou komen).
Een paar gezellige Amerikanen waar ik op Schiphol mee in gesprek was geraakt, hadden me al verteld dat ik in Chicago met een trammetje naar een andere terminal moest. Ze hadden me ook nog kunnen vertellen welke terminal dat was, dus dat was makkelijk. Trammetje in, naar terminal 1, handbagage laten checken en toen begon het lange wachten. Kon ik wel mooi lezen dat Rudisha in zijn eentje naar een wereldrecord is gelopen, ga zo de race maar even terugkijken!

Bij mijn gate raakte ik in gesprek met een Amerikaanse man die in Portland woonde. Hij heeft me zelfs zijn kaartje nog gegeven als ik iets wil weten van hem over Portland. Ondertussen begon de vermoeidheid toe te slaan en was het vliegtuig er nog steeds niet. Vertraging... Dus anderhalf uur later dan gepland zat ik eindelijk in mijn vliegtuig, en toen heb ik niet veel mee meegekregen (behalve mooie dromen).

Aan het eind van mijn reis kwam ik alweer met wat leuke Amerikanen in gesprek die me op het vliegveld van Portland de weg wezen. Ik zag Ian, mijn Amerikaanse coach, al snel. Hij heeft me vervolgens naar Portland gereden en me afgeleverd bij Marit. Dat is een van de twee Nederlandse meisjes uit het team die ik al kende van de regiotraining. Ze zit hier gedurende de zomer met nog wat andere meiden in een huis. Toen kon ik eindelijk lekker mijn bedje induiken! Om vervolgens om een uur of vier weer wakker te worden.. jetlag!

Vandaag wordt een rustig dagje. De meeste meiden zijn hier nog niet. Ik ga zo wat boodschappen doen, de universiteit rondkijken en daar wat dingetjes regelen en vanmiddag een stukje rennen.
Morgen ga ik dan de stad in om een laptop en een mobiel te scoren, en downtown Portland te bewonderen!