2014
Door: Anne Luijten
Blijf op de hoogte en volg Anne
11 Januari 2014 | Verenigde Staten, Portland
Na 3,5 weken in Nederland, zit ik nu weer aan mijn bureautje in mijn kamer in Portland. Hoewel ik een lange vlucht had, met een overstap in Washington DC (nee, gelukkig geen last van de sneeuw!), voelde ik me gister helemaal niet alsof ik de vorige dag 20 uur in het vliegtuig had gezeten. En ook vandaag geen enkele indicatie van een jetlag. Ik ben ondertussen zoveel heen en weer gevlogen dat ik er blijkbaar een ster in ben geworden om de jetlag zoveel mogelijk te vermijden!
Ik heb een heerlijke tijd gehad thuis. Heel veel vrienden en familie kunnen zien, een heerlijke week met het gezin doorgebracht in Limburg (waar je echt prachtig kan mountainbiken en je bijna in het buitenland waant!), en wat mooie trainingen kunnen afwerken met Femke en de rest van de familie, die allemaal in voorbereiding zijn op de CPC-loop. En ook weer lekker wat workouts gedraaid met de Ruitenburgrunners op Olympus70!
Maar nu is het weer tijd voor een nieuw semester in Amerika! Het indoorseizoen staat voor de deur: volgende week loop ik mijn eerste wedstrijd al, die nog niet zo belangrijk is. 2 weken later weer 1, en weer 2 weken later wil ik vlammen op de 3 km tijdens de Husky Classic.
Maar waar het echt om gaat, is natuurlijk het outdoorseizoen. Ik had nog een plekje over in mijn tas voor mijn grote European Junior Championships kleed, die we na afloop van het toernooi afgelopen zomer allemaal van de hekken hebben gehaald, en die heb ik maar mooi boven mijn bed gehangen (zie foto). Dat was natuurlijk het absolute hoogtepunt van afgelopen seizoen. Hoewel ik op de andere afstanden weinig verbeterd ben, was de 5km een groot succes. De eerste poging in Mount Sac, waar ik eigenlijk heel goed liep maar net de limiet miste, de tweede poging toen Femke net was langs geweest en ik door Tori naar de limiet gecoachd werd, en toen 12,5 ronde in Rieti met een schreeuwend Nederlands Team, mijn ouders en broertje en zusje en zelfs mijn Nederlandse coach aan de zijlijn.
En dat hele proces van het hebben van een groot doel en er alles aan doen om dat te halen, wil ik natuurlijk vaker meemaken. En daarom hangt dat kleed boven mijn bed. Over 2 jaar is het EK onder 23 jaar, en daar wil ik staan! Dan zal ik nog wel flink wat harder moeten lopen, en het zou fijn zijn als ik dit seizoen al een grote stap kan zetten. En dat kleed zal me eraan helpen herinneren dat ik het EK niet zomaar ga halen. Het is makkelijk om te zeggen dat je iets wil, maar een stuk moeilijker om elke dag de noodzakelijke dingen te doen die nodig zijn om je in de richting van dat doel te brengen. Ik heb ontzettend zin in het komende semester en hardloopseizoen, en hoop dat ik wat mooie pr’s kan neerzetten!
Ik heb een heerlijke tijd gehad thuis. Heel veel vrienden en familie kunnen zien, een heerlijke week met het gezin doorgebracht in Limburg (waar je echt prachtig kan mountainbiken en je bijna in het buitenland waant!), en wat mooie trainingen kunnen afwerken met Femke en de rest van de familie, die allemaal in voorbereiding zijn op de CPC-loop. En ook weer lekker wat workouts gedraaid met de Ruitenburgrunners op Olympus70!
Maar nu is het weer tijd voor een nieuw semester in Amerika! Het indoorseizoen staat voor de deur: volgende week loop ik mijn eerste wedstrijd al, die nog niet zo belangrijk is. 2 weken later weer 1, en weer 2 weken later wil ik vlammen op de 3 km tijdens de Husky Classic.
Maar waar het echt om gaat, is natuurlijk het outdoorseizoen. Ik had nog een plekje over in mijn tas voor mijn grote European Junior Championships kleed, die we na afloop van het toernooi afgelopen zomer allemaal van de hekken hebben gehaald, en die heb ik maar mooi boven mijn bed gehangen (zie foto). Dat was natuurlijk het absolute hoogtepunt van afgelopen seizoen. Hoewel ik op de andere afstanden weinig verbeterd ben, was de 5km een groot succes. De eerste poging in Mount Sac, waar ik eigenlijk heel goed liep maar net de limiet miste, de tweede poging toen Femke net was langs geweest en ik door Tori naar de limiet gecoachd werd, en toen 12,5 ronde in Rieti met een schreeuwend Nederlands Team, mijn ouders en broertje en zusje en zelfs mijn Nederlandse coach aan de zijlijn.
En dat hele proces van het hebben van een groot doel en er alles aan doen om dat te halen, wil ik natuurlijk vaker meemaken. En daarom hangt dat kleed boven mijn bed. Over 2 jaar is het EK onder 23 jaar, en daar wil ik staan! Dan zal ik nog wel flink wat harder moeten lopen, en het zou fijn zijn als ik dit seizoen al een grote stap kan zetten. En dat kleed zal me eraan helpen herinneren dat ik het EK niet zomaar ga halen. Het is makkelijk om te zeggen dat je iets wil, maar een stuk moeilijker om elke dag de noodzakelijke dingen te doen die nodig zijn om je in de richting van dat doel te brengen. Ik heb ontzettend zin in het komende semester en hardloopseizoen, en hoop dat ik wat mooie pr’s kan neerzetten!
-
11 Januari 2014 - 23:30
Anja:
Hai lieverd,
Ik was net een mailtje aan het schrijven. Twee zielen, een gedachte!
Blij te lezen dat het Rieti kleed niet voor niets is mee gegaan. Het zal je helpen om je doel te bereiken. Aan je wilskracht, positivisme en doorzettingsvermogen zal het niet liggen. Go for it girl! XX mam -
12 Januari 2014 - 07:57
Opa Luijten:
Ha Anne, nu ik merk wel dat jij er weer zin in hebt. Fijn dat je geen last hebt gehad van de sneeuw en niet uren op een vliegveld hebt moeten hangen. Wij hopen allemaal dat het allemaal goed gaat en dat je het naar je zin hebt. De uitslagen komen dan vanzelf. Liefs van Oma en OPA -
12 Januari 2014 - 08:41
Arthur:
Hoi Anne! Mooi verhaal over het kleed! Heel veel succes in Seattle bij de indoor races! Ik weet dat het helemaal goed gaat komen. Ik zag je dinsdag met Bart versnellen tijdens een 1000 meter en toen dacht ik zo dat gaat wel heel lekker zeg! Good luck and fun dit semester! Geniet! Arturo -
12 Januari 2014 - 21:37
Sonja:
Hoi Anne,
Fijn dat de oversteek zo vlot verlopen is en dat je nagenoeg geen last hebt van een jetlag. Dat heeft volgens mij alles te maken met je topconditie. Heerlijk dat je jezelf weer volop objectives hebt gesteld en je begrijpt dat we je graag komen aanmoedigen op het EK 2016. Dat wordt de ultieme uitdaging: 'Fit for the Future'. Blijf in de tussentijd volop genieten van alles waar je mee bezig bent!
Dikke hug van je tante en de Breemannen -
13 Januari 2014 - 20:13
Tante Els:
Het was erg gezellig dat je er weer even was! en nu weer aan het werk! Het lijkt nog zover weg 2016... maar het is vast goed om iets te hebben om naar toe te werken. Ik weet 1 ding zeker: aan jou zal het niet liggen!
els
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
